Gmina Padew Narodowa położona jest w Kotlinie Sandomierskiej, w północno-zachodniej części województwa podkarpackiego, w powiecie mieleckim, na prawym brzegu Wisły. Zajmuje 70,55 km² powierzchni i zamieszkuje ją 5449 mieszkańców. Sąsiaduje z czterema gminami: od północy z Baranowem Sandomierskim, od południowego wschodu z Tuszowem Narodowym, od południowego zachodu z Gawłuszowicami i od wschodu z Cmolasem. Ponadto gmina Padew Narodowa znajduje się w zasięgu oddziaływania dwóch miast: Mielca i Tarnobrzega. Przez teren gminy przebiegają dwie linie kolejowe: łącząca Dębicę ze Stalową Wolą i szerokotorowa ze Śląska na Ukrainę. Infrastrukturę drogową stanowią: droga wojewódzka nr 985 Nagnajów - Mielec - Dębica, drogi powiatowe: Padew Narodowa – Wola Baranowska, Suchorzów – Gawłuszowice, Dymitrów Duzy – Domacyny Wielkie, Knapy – Zarównie, Padew Narodowa – babule, Padew Narodowa – Przykop, Padew Narodowa – Kębłów, Padew Narodowa – Rożniaty,  a także szereg dróg gminnych tworzących gęstą sieć komunikacyjną.

Gmina jest w pełni stelefonizowana, zgazyfikowana, zwodociągowana i skanalizowana, posiada własną oczyszczalnię ścieków oraz ujęcie wody wraz ze stacja jej uzdatniania.

Padew Narodowa oraz miejscowości wchodzące w skład gminy stanowią typowo rolniczy teren. Blisko 90% obszaru gminy zajmują pola uprawne, łąki, pastwiska i sady. Walory krajobrazowe gminy to niepowtarzalny urok terenów z okolic Babul, a zwłaszcza duże kompleksy leśne ze stawami hodowlanymi: Stawy Osieczyńskie i Stawy Krasiczyńskie na terenach Mielecko-Kolbuszowsko-Głogowskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu. Równie malownicze są tereny nadwiślańskie w okolicach Rożniat, Zadusznik i Przykopa oraz kompleks wodny w Wojkowie. Obecnie na terenie całej gminy działa 163 podmioty prowadzące działalność gospodarczą i usługową.

W skład granic administracyjnych gminy wchodzi 12 sołectw (wiosek). Są to Babule, Domacyny, Kębłów, Padew Narodowa, Piechoty, Pierzchne, Przykop, Rożniaty, Wojków, Zachwiejów, Zaduszniki i Zarównie.

Wieś Padew Narodowa zajmuje powierzchnię 1851 ha i liczy 2480 mieszkańców, co czyni ją jednym z największych skupisk ludności w powiecie mieleckim. Wieś jest najważniejszą miejscowością gminy i stanowi centrum administracyjne, gospodarcze i kulturalno-oświatowe. Na jej terenie wyodrębnionych zostało kilka osiedli i przysiółków: Polska Wieś, Przedkościele, Przybyły (dawniej kolonia niemiecka), Bór, Zababce, Jeziórko i Wygwizdów. W styczniu 2010 r. w miejscowości wprowadzone zostały nazwy ulic. Przez Padew przepływa również dopływ rzeki Babulówki – Złoty Potok. Znajduje się tu przystanek PKS i stacja PKP. Wieś jest siedzibą władz samorządowych, urzędów oraz wszystkich gminnych instytucji i stowarzyszeń, a także ośrodkiem życia religijnego. Głównym punktem Padwi jest kościół parafialny pod wezwaniem św. Bartłomieja Apostoła, będący Sanktuarium św. Antoniego, wraz z zabudowaniami i plebanią. W centralnie usytuowanym budynku administracyjnym mieści się Urząd Gminy oraz Bank Spółdzielczy. Nieopodal zlokalizowana jest szkoła podstawowa („Zielona Szkoła”), w której odbywają się zajęcia dla dzieci klas 0 - II. Starsze dzieci oraz młodzież uczą się w kompleksie szkolnym zwanym „Nowa Szkołą”. Działają w nim Publiczna Szkoła Podstawowa im. Ignacego Łukasiewicza oraz Publiczne Gimnazjum im. Franciszka Krempy. Od dnia 1 września 2014 r. zarówno Publiczna Szkoła Podstawowa jak i Publiczne Gimnazjum weszły w skład Zespołu Szkół w Padwi Narodowej. Przy głównej ulicy znajduje się również Dom Ludowy, w którym funkcjonuje Gminny Ośrodek Kultury, Urząd Pocztowy, Ochotnicza Straż Pożarna, biuro sołtysa wsi i biuro Koła Związku Emerytów i Rencistów.

Gminna Biblioteka Publiczna, której podlega pięć filii na terenie gminy, zajmuje pomieszczenie wspólnie z Ośrodkiem Pomocy Społecznej w budynku zlokalizowanym nieopodal obiektów szkolnych i Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej. W 2009 i 2010 r. w Padwi rozpoczęły swoja działalność dwa niepubliczne przedszkola, z których jedno prowadzone jest przez Stowarzyszenie Rozwój Gminy Padew Narodowa, a drugie przez Stowarzyszenie „Omnibus” Knapy. Ponadto w miejscowości działają: Zarząd Gminny Ochotniczych Straży Pożarnych, skupiający dziesięć jednostek OSP, uczniowski Klub Sportowy „Grunwald”, zespół folklorystyczny „Padwianie” i chór „Pasjonata”.

Pochodzenie nazwy:

Genealogia nazwy miejscowości nie jest do końca jasna. W padewskiej tradycji najbardziej rozpowszechnioną wersją jest, że nazwa ta została zasugerowana administratorom królewskim przez włoskich kupców, podążających szlakami handlowymi wzdłuż Wisły i Wisłoki. Handlarze często zatrzymywali się w osadzie na odpoczynek. Potwierdzenia tej historii można szukać w bardzo silnie rozwiniętym w Padwi kulcie św. Antoniego z włoskiej Padwy. W 1786 r. zaczęto w miejscowości tworzyć osady kolonistów germańskich wyznania ewangelickiego. W Padwi osiedliło się 40 niemieckich rodzin, którym oddano 566 morgów ziemi. Aż do roku 1944 posiadali oni własną parafię, szkołę, kościół i cmentarz. Był to bezpośredni powód dodania do nazwy miejscowości Padew przymiotnika Narodowa, oznaczającego tę część wsi, którą zamieszkiwali Polacy, w odróżnieniu od Padwi Kolonii, w której osiedlili się Niemcy.

Historia:

Najstarsze wzmianki o ziemi padewskiej pochodzą z 1153r. i mówią o Przykopie, z którego kościół w Jędrzejowie otrzymywał dziesięcinę. Dokument z 1191r. wymienia wieś Zaduszniki, która należała wówczas do kanoników sandomierskich. Z kolei z 1288r. pochodzą zapisy mówiące o Kębłowie, będącym w posiadaniu Bolesława Wstydliwego, a następnie od 1285r. należącym do rycerza Stanisława z Chrobrzy. Natomiast Padew na kartach historii pojawia się w 1334r. pod nazwą Padwa, kiedy to król Kazimierz Wielki nadał ją Bartłomiejowi, mieszkańcowi sandomierskiemu. Niezwykle ważnym wydarzeniem dla tych ziem było wybudowanie w 1419r. przez ks. Bartłomieja z Rudnika drewnianego kościoła parafialnego pod wezwaniem św. Bartłomieja. W późniejszym czasie powstały kolejne wsie: Wojków, Rożniaty (poł. XV w.), Pierzchne, Zachwiejów (poł. XVI w.), Domacyny, Piechoty, Zarównie i Babule (XVII w.). Wsie ziemi padewskiej należały m. in. do dóbr królewskich, a także rodowych: Tarnowskich czy Kurozwęckich. Od XVI wieku w Padwi funkcjonowała szkoła parafialna.

Po I rozbiorze ziemie padewskie wcielono do Cesarstwa Austriackiego. Około 1786 r. do Padwi przybyło 40 niemieckich rodzin, które dały początek nowej kolonii. Koloniści wyznania augsburskiego posiadali własną dwuklasową szkołę wyznaniową oraz samorząd gminy. Koloniści wyznania katolickiego z czasem ulegli spolszczeniu, a ich potomkowie do dziś mieszkają w Padwi.

Mieszkańcy ziemi padewskiej uczestniczyli w powstaniach kościuszkowskim, listopadowym i styczniowym. Z kolei w czasie rzezi galicyjskiej grupa chłopów z Padwi oraz okolicznych miejscowości uderzyła na plebanie w Padwi i Gawłuszowicach oraz na dwory m.in. w Zadusznikach, Baranowie i Przykopie, nie szczędząc zarządców i ekonomów.

Na przełomie XIX i XX wieku w Padwi rozwijał się ruch ludowy, którego znanym przedstawicielem był Franciszek Krempa – poseł na Sejm Krajowy Galicyjski, do parlamentu austriackiego, a następnie do Sejmu RP. Dzięki jego staraniom w Padwi powstały pierwsze obiekty użyteczności publicznej: szkoła, dom ludowy, spółdzielnia mleczarska, Kasa Spółdzielcza.

W 1914r. przez Padew przetaczały się raz po raz wojska austro-węgierskie i rosyjskie, na kwatery wojskowe zajęto szkołę, plebanię i inne budynki. W pobliżu Padwi stoczono bitwę, w której zwyciężyli Rosjanie. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, sytuacja ekonomiczna była bardzo trudna, toteż wielu mieszkańców Padwi emigrowało za granicę, głównie do USA.

13 IX 1939r. Padew została zajęta przez Niemców. Budynek szkoły zmieniono na kwaterę i szpital wojsk niemieckich. Od 1940r. służył jako areszt, w którym przetrzymywano ludzi ujętych podczas łapanek, a także przesłuchiwano i katowano w niej ujętych konspirantów. W czasie wojny w okolicznych lasach aktywnie działały oddziały, m. in. AK, które uprzykrzały życie Niemcom.

17 VII 1944r. Padew została wyzwolona. We wsi rozparcelowano grunty i zagospodarowano posiadłości po Niemcach i Żydach. Dla uczczenia pamięci poległych w walce z okupantem wzniesiono w 1958r. pomnik na miejscowym cmentarzu, a w 1966r. padewskiej podstawówce nadano honorowy emblemat i wmurowano tablicę pamiątkową.

Warunki przyrodnicze i krajobrazowe:

Gmina położona jest w dorzeczu Wisły i odwadniana przez dużą ilość niewielkich cieków wodnych będących dopływami rzek. Należą do nich: Babulówka, Trześniówka, Potok Rów,   Kanał Chorzelowski i Kanał Dymitrowsko-Młodochowski. We wsi Babule znajdują się stawy rybne, które oprócz korzyści gospodarczych z hodowli ryb, maja duże znaczenie przyrodnicze, jako zbiorniki wodne wytwarzające w swoim sąsiedztwie swoisty mikroklimat oraz zasilające przyległe użytki rolne w wilgoć.

Lasy na terenie gminy zajmują powierzchnię 810 ha, tj. 11,5%. Stanowią one część większego kompleksu leśnego, będącego pozostałością po dawnej Puszczy Sandomierskiej. Przede wszystkim są to niewielkie powierzchniowo tereny zalesione lub zadrzewione. Największe skupisko leśne, bór mieszany i bór wilgotny, występuje w południowo-wschodniej części gminy, w sąsiedztwie Stawów Osieczyńskich i Stawów Krasiczyńskich. Skład gatunkowy lasów zdominowany jest przez sosnę, domieszkę stanowi: świerk, brzoza, dąb i olcha. Przeważają lasy w wieku do 80 lat, mające korzystne warunki klimatyczne. Wzdłuż brzegów rzek i potoków oraz na obszarach podmokłych rosną lasy olsowe z domieszką brzozy i jesionu, natomiast w dolinie Wisły występują malownicze zgrupowania topól i wierzb oraz zbiorowiska wikliny. Na obszarze gminy występuje szereg drzew i roślin objętych ochroną. Ostatnie opracowane dane z 2000 r. podają, że w gminie zarejestrowano pod koniec 1994 r. 582 pomniki przyrody ożywionej, w tym 6 obiektów stanowią stanowiska roślin chronionych, 497 – pojedyncze drzewa, 66 – grupy drzew.

Pomniki przyrody (drzewa) na terenie gminy:

• dąb szypułkowy w miejscowości Piechoty
• wiąz szypułkowy w miejscowości Piechoty
• wiąz szypułkowy w miejscowości Rożniaty
• dąb szypułkowy w miejscowości Rożniaty
• lipa w miejscowości Babule

W gminie istnieją także dwa projektowane obszary chronionego krajobrazu:

• Obszar Chronionego Krajobrazu Doliny Wisły o powierzchni ok. 400 ha, zamieszkały przez unikalną faunę: rybitwę, mewę, siweczkę, a także z zachowanymi fragmentami łęgów topolowo-wierzbowych oraz roślinnością wodną, szuwarową i bagienną.
• Mielecko-Kolbuszowsko-Głogowski Obszar Chronionego Krajobrazu, zajmujący powierzchnię 600 ha, będący fragmentem dużego kompleksu leśnego, będącego siedliskiem bociana czarnego, kani czarnej, orlika krzykliwego i błotnika stawowego.

Ciekawym miejscem na spędzenie wolnego czasu są okolice stawów na Babulach i utworzona tam ścieżka przyrodniczo-edukacyjna.

Zabytki:

* Kościół pod wezwaniem św. Bartłomieja w Padwi Narodowej – w1419 r. ksiądz Bartłomiej z Rudnika wybudował w Padwi drewniany kościół pod wezwaniem św. Bartłomieja Apostoła, który pełnił już wtedy rolę kościoła parafialnego. Fundatorem obiektu był prawdopodobnie król Władysław Jagiełło, a wspomnianą datę przyjmuje się jako rok fundacji. W 1510 r. król Zygmunt Stary ufundował nową, drewnianą świątynię, potwierdzając również istnienie parafii oraz znacznie rozszerzając jej przywileje. Kościół ten uległ zniszczeniu i spłonął podczas wojen szwedzkich i najazdu wojsk siedmiogrodzkich Rakoczego. Dziesięć lat później wystawiono nową świątynię. Nad głównym portalem umieszczono datę budowy, tj. 1664 r. Ówczesny kościół był konstrukcji zrębowej, jednonawowy, z trójbocznym prezbiterium. W 1891 r. XVII-wieczna budowla została sprzedana i przeniesiona do Zwiernika koło Dębicy, gdzie znajduje się do dziś.

W połowie XIX w. liczba mieszkańców Padwi znacznie się powiększyła, dlatego niezbędne było wybudowanie nowej, bardziej przestronnej świątyni. Przedsięwzięcie rozpoczął wikary pochodzący z Padwi, ksiądz Wilhelm Skopiński. Budowa nowego kościoła rozpoczęła się w 1878 r. i trwała 8 lat. 3 września 1886 r. osadzony został na wieży kościelnej krzyż, a 25 września ukończono prace przy sklepieniu świątyni. Ze starego kościoła przeniesiono sygnaturkę. Świątynia została poświęcona 28 sierpnia 1887 r. w dniu patrona, św. Bartłomieja, przez ks. J. Knutelskiego, wicedziekana z Mielca, a konsekrowana 5 września 1895 r. przez biskupa tarnowskiego I. Łobosa. Kościół wymurowano z cegły, na zaprawie wapiennej i otynkowano. Rzut świątyni opisano na planie prostokąta, z wydłużonym prezbiterium z zakrystią i kaplicą po bokach oraz dwoma małymi, kwadratowymi kaplicami po dwóch stronach korpusu nawowego. Po przeciwległej stronie zamkniętego półkoliście prezbiterium, od frontu świątyni, ustawiono narys wieżowy, kwadratowy, z wieżą lekko wysuniętą do przodu, trójkondygnacyjną, nakrytą wysokim hełmem. Fasadę, na której znajduje się portal główny, na tle wieży ujęto dwoma filarami z dekoracją płycinową. Ustawione są na nich kamienne rzeźby św. Jacka i Dominika. Nad nimi umiejscowione jest wysokie biforium.

Ołtarz główny, barokowy, pochodzi z XVII w., pod koniec XIX w. był przerabiany i powiększany przez J. Jargosza z Padwi. W ołtarzu znajduje się kopia obrazu Matki Bożej Dzikowskiej (na zasuwie św. Bartłomiej) oraz rzeźby czterech ewangelistów, półpełne, złocone, każda z zoomorficznym atrybutem. W nawach ustawiono cztery ołtarze boczne – dwa XVII-wieczne, w stylu barokowym: św. Anny i św. Józefa oraz dwa z XIX w. eklektyczne: Matki Bożej Niepokalanej i Serca Jezusowego. W ostatnim znajduje się tabernakulum z XIX w. Na filarach międzynawowych stoją drewniane rzeźby przyścienne: św. Barbary, św. Heleny, św. Kazimierza i św. Ludwika. Po obu stronach prezbiterium, od strony nawy, znajdują się anioły pochodzące z XVIII w. Prospekt organowy, pochodzący z 1892 r., w latach 30-tych XX w. był przerabiany i rozbudowywany. Kościół wraz z wyposażeniem ruchomym jest wpisany do rejestru zabytków. W świątyni znajdują się relikwie dwóch świętych: Antoniego z Padwy oraz Jana Pawła II.

* Cmentarz parafialny w Padwi Narodowej – pochodzi z XIX w. Założony został przy ówczesnym gościńcu, ok. 300 m od kościoła w kierunku Mielca. Opisano go na planie prostokąta i otoczono murem ceglanym z bramą umiejscowioną w połowie krótszego boku. Pośrodku nekropolii, przy głównej alei, stoi wybudowana w XIX w. neoromańska kaplica  cmentarna. Najstarszy zachowany nagrobek pochodzi z 1891 r. W okresie międzywojennym cmentarz został powiększony. Od początku istnienia znajdowała się tu również wydzielona część ewangelicko-augsburska, zlokalizowana na prawo od bramy głównej. Na cmentarzu znajduje się zbiorowa mogiła 22 żołnierzy polskich z września 1939 r. Cmentarz wpisano do rejestru zabytków. W 2008 r. dodano nowe ogrodzenia oraz wybudowano parking przy cmentarzu.

* Pomnik Grunwaldzki – Inicjatorem budowy Pomnika grunwaldzkiego w Padwi Narodowej był Franciszek Krempa. Monument wybudowany został przez mieleckiego kamieniarza M. Swóła, a rzeźbę kamiennego orła wraz z marmurową tablicą, ufundowaną przez F. Krempę wykonano w Tarnowie. Pomnik z kamienia ustawiono na wysokim kopcu ziemnym. Ma on kształt obelisku zwężającego się ku górze, wspartego na podstawie obrobionej w formie ułożonego stosu kamieni. Wieńczy go rzeźba przedstawiająca orła zrywającego się do lotu. W trzon pomnika wmurowana została czarna, marmurowa tablica z napisem:

„1410 – GRUNWALD – 1910 / W PAMIĄTKĘ ZWYCIĘSTWA POLSKI / NAD ZAKONEM KRZYŻOWYM / OJCE SYNOM / DO ZACHĘTY I WYZWOLENIA / PARAFIANIE PADEWSCY”.

Pod tablicą znajduje się wypukły ornament w formie liści laurowych ze wstęgami. Uroczyste odsłonięcie pomnika odbyło się w niedzielę, 6 listopada 1910 r., a jego poświęcenia dokonał ks. proboszcz Wilhelm Skopiński. Uroczystość została upamiętniona na kliszy szklanej przez mieleckiego fotografika Augusta Jadernego. Wiadomo, że wziął w niej udział Wincenty Witos, a podczas uroczystości grała kapela ludowa ubrana w stroje regionalne: białe płótniaki i czerwone rogatywki. Uświetniła ją również banderia konna złożona z chłopów przybyłych z okolicznych wsi.

W czasie kampanii wrześniowej, w trakcie bombardowania miejscowości 2 września 1939 r., pomnik uległ zniszczeniu, ale poszczególne jego części przechowywane były przez mieszkańców i w ten sposób ocalały. Odbudowano go po odzyskaniu niepodległości.

11 lipca 2010 r., po zniszczeniu w wyniku wypadku drogowego odremontowany i poddany gruntownym pracom konserwatorskim pomnik odsłonięto po raz drugi. Uroczystości, rozpoczęte mszą w kościele parafialnym pw. św. Bartłomieja, związane były z sześćsetną rocznicą zwycięstwa Polski nad Zakonem Krzyżackim i 100-leciem budowy monumentu w Padwi. Wydarzeniu temu towarzyszyły liczne imprezy kulturalne o charakterze historyczno-widowiskowym, tj. inscenizacja batalistyczna „1410: pod znakiem orła”, będąca rekonstrukcją bitwy pod Grunwaldem, pokazy ówczesnych sztuk walk i strojów, a także wydanie obszernej publikacji poświęconej historii pomnika. Dla upamiętnienia tych ważnych dla lokalnej społeczności chwil w podstawę wmurowana została druga tablica z napisem:

„W 600. ROCZNICĘ WIKTORII GRUNWALDZKIEJ/ W 100-LECIE ODSŁONIĘCIA POMNIKA/ KU PAMIĘCI PRZYSZŁYCH POKOLEŃ/ PADWIANIE”

Warto zobaczyć:

* Zabytkowy budynek zarządu nadleśnictwa w Babulach – wzniesiony w latach 20-tych XX wieku według projektu krakowskiego architekta Bogdana Tretera. Całość obiektu założono na planie litery „T”, przy czym krótsze skrzydło jest piętrowe, a dłuższe parterowe. Obydwie części posiadają dwukolumnowe ganki ze schodami i są częściowo oszalowane deskami. W tym budynku częstym gościem był Ksawery Dunikowski, który upodobał sobie okolice Babul jako tereny łowieckie.

* Kapliczka św. Huberta – przy leśnej drodze w Babulach (obecnie teren Czajkowej, należącej do gminy przed wojną) – zbudowana została w 1925 r. wg projektu Bogdana Tretera. We wnętrzu kapliczki umieszczona została rzeźba św. Huberta autorstwa Ksawerego Dunikowskiego. Obaj twórcy często korzystali z gościny u Jana Zdzisława Włodka, profesora UJ, ówczesnego właściciela dóbr Czajkowa i Pateraki. Niestety, rosyjscy żołnierze, stacjonujący w czasie wojny w leśniczówce, zniszczyli cenną rzeźbę. Kolejną wykonał znany ludowy twórca Mieczysław Dudzik z Czajkowej. Ta też została skradziona, ponieważ złodziej sądził, że wyszła spod dłuta znanego rzeźbiarza. Kapliczka zwraca uwagę malowniczą lokalizacją i jest żywym miejscem kultu św. Huberta.

* Kościół parafialny p.w. przeniesienia Pańskiego w Domacynach – parafia w Domacynach została ustanowiona w 1972 r. aktem erekcyjnym przez bp. J. Ablewicza. pierwotnie istniała tu tylko mała kaplica wybudowana w 1898 r. Pozwolenie na budowę nowego kościoła parafia otrzymała dopiero w 1980 r.. Kościół jest konstrukcja nowoczesna w kształcie nawiązującym do rozwiniętego stożka, przetworzonego w duże płaszczyzny dachowe obite blachą, kryjące z jednej strony wyniesioną bryłę wieży, z drugiej - opadając stopniowo - nawę z prezbiterium i zakrystię. Kościół jest dwupoziomowy: górny zajmuje hala do nabożeństw, w dolnym jest pomieszczenie do liturgii i część parafialna.

* Kościół parafialny p.w. Najświętszej Marii Panny Królowej Polski w Zachwiejowie – parafię utworzono w 1985r. wydzielając ja z parafii padewskiej. Budowę rozpoczęto w 1982 r., a w stanie surowym zakończono w 1985 r. Jest to nowoczesny budynek wybudowany w układzie pseudobazylikowym. w bryle dominuje wysoki, dwuspadowy dach nawy głównej, oraz opadające po skosie  poprzeczne, dwuspadowe dachy naw bocznych ze szczytami tworzącymi zygzak. Nawa główna zakończona w formie znacznie węższej, trójbocznej absydy. Nad dachem góruje wieża z dzwonami oraz sygnaturka.

* Kościół filialny p.w. św. Józefa w Rożniatach - z powodu znacznej odległości wsi Rożniaty od kościoła parafialnego w Gawłuszowicach, do którego ta wieś należy, tamtejszy ks. proboszcz T. Rodak wraz z grupą parafialną i mieszkańcami podjął starania o wybudowanie tutaj kościoła filialnego. Pozwolenie uzyskano w 1987r. W latach 1989-1990 trwała budowa, w następnych sukcesywnie wykańczano wnętrza i porządkowano otoczenie. Jest to kościół murowany typu halowego, jednoprzestrzenny, z kwaterową wieżą od frontu, częściowo wtopioną w bryłę nawy. Poświęcenie kościoła odbyło się 7.09. 1997 r.

* Kaplica w Domacynach z 1898 r., rozbudowana w latach 60-tych XX wieku.

* Kaplica w Zadusznikach wybudowana w 1898 r. z inicjatywy księdza Kopycińskiego - ówczesnego proboszcza wsi Gawłuszowice. Dzwonnica kaplicy wybudowana została w 1948 r. Umieszczony w niej dzwon pochodzi z górnej zewnętrznej części kaplicy. W czasie ostatniej wojny dzwon był przechowywany w studni. Kaplica została wpisana do rejestru zabytków.

* Kaplica w Zarówniu – w centrum wioski, na wprost karczmy prowadzonej przez żydowską rodzinę mieszkańcy Zarównia wznieśli murowaną kaplicę Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Miało to miejsce w roku 1896 i do chwili obecnej zadbana, zabytkowa kapliczka służy swym wiernym, a dawna karczma dzieciom, jako, że mieści się w niej szkoła.

* Kaplica pod wezwaniem Niepokalanego Serca Maryi w Piechotach z 1914 r. Wyremontowana w roku 2004.

* Kaplica w Babulach – wzniesiona przez mieszkańców w 1912 r. Nad ołtarzem znajduje się obraz patronki – Matki Boskiej Częstochowskiej.

* Kaplica pod wezwaniem Matki Boskiej z Dzieciątkiem w Wojkowie - wzniesiona z fundacji mieszkańców wsi w 1908 r., poświęcona w 1910 r. przez ks. Wilhelma Skopińskiego, proboszcza padewskiej parafii. Kaplica została wpisana do rejestru zabytków w 2012 r.

Kapliczki i krzyże przydrożne:

* Krzyż graniczny postawiony z okazji 10-lecia Pontyfikatu Jana Pawła II i 25-lecia Parafii w Domacynach,

* Krzyż w Rożniatach z 1877 r. fundacji Franciszka Gaja,

* Figura Św. Floriana: w Piechotach (usytuowana na środku zbiornika przeciwpożarowego), w Babulach, Rożniatach i Wojkowie (z 1902 r.),

* Kapliczka św. Jana Nepomucena w Przykopie,

* Kapliczka dziękczynna w Zadusznikach z 1887r., fundatorem był Jakub Gąsior,

* Kapliczka NMP w Rożniatach z 1881 r. fundacji Michała i Petroneli Drop,

* Kapliczka w Zachwiejowie ufundowana przez Gminę Zachwiejów w 1904 r.,

* Kapliczka w Piechotach znajdująca się na posesji pana Kazimierza Urbaniaka,

* Murowany krzyż na pograniczu Kębłowa i Rożniat z 1906 r., ufundowany przez Jana i Marię Karkoszów.

Miejsca upamiętniające historię i osoby zasłużone:

* Pomnik Grunwaldzki w Padwi Narodowej z 1910 r. wzniesiony z okazji 500. rocznicy zwycięstwa pod Grunwaldem

* Obelisk poświęcony pamięci dwóch padwian zasłużonych dla ziemi padewskiej: Franciszkowi Krempie – posłowi ludowemu na Sejm, wójtowi gminy i zasłużonemu działaczowi ruchu ludowego i spółdzielczego – oraz Maciejowi Czechurze posłowi na Sejm Krajowy Galicyjski (1861-1865). Obelisk stoi przed Urzędem Gminy w Padwi Narodowej.

* Skwer im. Kazimierza Popiołka obok Pomnika Grunwaldzkiego, odsłonięty 2013 r., będący wyrazem wdzięczności mieszkańców dla wójta Kazimierza Popiołka, pełniącego nieprzerwanie tę funkcję w latach 1990-2012,

* Tablica upamiętniająca 80. rocznicę wybudowania i poświęcenia Domu Ludowego, odsłonięta w czerwcu 2012 r., powstałego „z drobnych datków i dania robocizny bezpłatnej przez padwian w interesie ludzi i w celach humanitarno-społecznych na pamiątkę wyzwolenia Ojczyzny z trzech zaborów, które z górą 100 lat rządziły Polską i narodem Polskim”

* Tablica w Sanktuarium św. Antoniego w Padwi Narodowej poświęcona Ludwice Uzar-Krysiakowej, która pomagała więźniom z Pawiaka,

* Pomnik św. Jana Pawła II przed Sanktuarium św. Antoniego w Padwi Narodowej

* Kamienny pomnik św. Antoniego, patrona parafii, przed kościołem w Padwi, ufundowany przez parafian oddających się opiece świętego. Na postumencie znajdują się płaskorzeźby: Jana Nepomucena, Franciszka, Pawła i Brygidy

* Pomnik w Przykopie z 1928 r. wzniesiony z okazji 10-lecia odzyskania Niepodległości,

* Tablica upamiętniająca miejsce urodzenia Ignacego Łukasiewicza w Zadusznikach,

* Pomnik Grunwaldzki w Zarówniu, odsłonięty w 2010 r.

* Tablica upamiętniająca wieloletniego Wójta Gminy Padew Narodowa Kazimierza Popiołka.

Trasa wycieczkowa

SZLAK SAKRALNO-PRZYRODNICZY

Wycieczkę rozpoczynamy w Padwi Narodowej przy pomniku grunwaldzkim, spod którego udajemy się w lewo, w stronę Kębłowa. Na pierwszym skrzyżowaniu skręcamy w prawo, na następnym – w lewo. W Kębłowie mijamy ponad stuletni budynek byłej szkoły i murowany krzyż. Dojeżdżamy do skrzyżowania i udajemy się w prawo. Od razu ukaże nam się krzyż z 1906 r. Następnie podążamy do Rożniat, gdzie na przestrzeni ok. 200 m ujrzymy figurki: NMP z 1881 r. i św. Floriana, a naprzeciw niej – pomniki przyrody: dąb i sosnę. Nieco dalej znajduje się kościół filialny. Dojeżdżając do skrzyżowania, przy którym umiejscowiony jest krzyż z 1877 r., skręcamy w prawo, kierując się na Przykop. Po obu stronach drogi mijamy pola uprawne. Jadąc główną szosą docieramy do Zadusznik w okolice mostu kolejowego na Wiśle. Tu z wału przeciwpowodziowego rozpościera się malowniczy widok na dolinę rzeki, zagajniki oraz okoliczne pola i łąki. To doskonałe tereny do piknikowania. Wałem podążamy w kierunku zakola rzeki i pobliskich domów. Zjeżdżamy na znajdującą się obok drogę i od razu napotykamy kapliczkę maryjną z 1887 r. Naprzeciwko niej znajduje się posesja, gdzie przed laty stał dom, w którym przyszedł na świat konstruktor lampy naftowej Ignacy Łukasiewicz. Dalej mijamy murowaną kaplicę z 1898 r. i dom ludowy z tablicą upamiętniającą wybitnego rodaka. Po wyjechaniu z Zadusznik przez około pół kilometra możemy obserwować podmokłe, nizinne krajobrazy. Po ok. 800 m wjeżdżamy do Przykopa, gdzie znajduje się szereg oczek wodnych. Przejeżdżamy prosto na skrzyżowaniu, aby po kilkuset metrach dojechać do kapliczki św. Jana Nepomucena, znajdującej się przy skrzyżowaniu, na którym skręcamy w lewo. Nieco dalej na rozjeździe znów skręcamy w lewo, mijamy budynek OSP i szkoły filialnej, na terenie której znajduje się pomnik upamiętniający 10. rocznicę odzyskania niepodległości. Następnie prosto udajemy się do Domacyn, w których po przejechaniu ok. 400 m. przy rozjeździe ukazuje się nam stara kaplica z XIX w., a nieco dalej wybudowany w nowoczesnym stylu kościół, przypominający konstrukcją łódź. Przy świątyni mieści się figura św. Jana z krzyżem, z 1922 r. Naprzeciwko kościoła rozciąga się roślinność bagienna. Jadąc nadal prosto, kierujemy się do Wojkowa. Po dojechaniu do wioski natkniemy się od razu na malowniczo położone oczka wodne, przy których warto zatrzymać się na krótki odpoczynek. Gdy za torami skręcimy w lewo dojedziemy do Ośrodka wypoczynkowego „Balaton i stawów kąpielowych. Teren stawów jest własnością prywatną, a charakterystyczny dla tego miejsca jest samolot-pomnik – wielki M-24 „Dromader” ustawiony tuż obok wody. Za zgodą właścicieli tu również można rozbić namiot i powędkować.

Przejeżdżamy przez Wojków; nieopodal szkoły mijamy ponadstuletnią figurkę św. Floriana, dojeżdżamy do kaplicy z 1908 r. i przy niej skręcamy w prawo na Padew. Po drodze ukazują się nam kolejne wiekowe kapliczki.

Następnie przejeżdżamy przez przejazd kolejowy i po ok. 2 km docieramy w Padwi do skrzyżowania z drogą wojewódzką. Skręcamy na Mielec i zatrzymujemy się na parkingu przy kościele. Warto poświęcić kilka chwil na zwiedzenie zabytkowej świątyni pod wezwaniem św. Bartłomieja. W kościele warto zwrócić uwagę na tablice poświęcone Łukasiewiczowi i Ludwice Krysiakowej, która pomagała więźniom z Pawiaka. W pobliżu świątyni mieści się  cmentarz parafialny, którego najstarsza (centralna) część wpisana jest do rejestru zabytków. Spod kościoła zawracamy w stronę Baranowa Sandomierskiego i po chwili skręcamy w prawo na Piechoty. Po ok. 2,5 km, w Zarówniu, mijamy dwa białe krzyże z 1884 i 1911 r. oraz kaplicę z 1896 r. Przejeżdżając przez skrzyżowanie docieramy do Zachwiejowa. Po ok. 250 m, po prawej stronie ukazuje nam się kościół z 1982 r. Następnie dojeżdżamy do Piechot i po ok. 200 m widzimy figurę św. Floriana usytuowaną na środku zbiornika przeciwpożarowego. Na posesji usytuowanej naprzeciw znajduje się wiąz szypułkowy, będący pomnikiem przyrody. Nieco dalej na skrzyżowaniu skręcamy w prawo kierując się w stronę lasku, gdzie na wzniesieniu w 1914 r. wybudowano kaplicę. W jej nieco dalszym sąsiedztwie znajduje się kamienny krzyż. Naszą uwagę mogą także przykuć stare drewniane zabudowania. Następnie zawracamy i przejeżdżając skrzyżowanie udajemy się do Babul.  Mijamy kolejne dwie murowane kapliczki z płaskorzeźbami, zwieńczone krzyżem, pochodzące z pocz. XX w. W centrum Babul znajduje się kaplica z obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej. Podobnie jak w Piechotach, można tu zobaczyć wiele starych drewnianych domostw. Jadąc dalej, mijamy kapliczkę z św. Florianem, a później figurkę Matki Boskiej. Dojeżdżamy do lasu, przy którym usytuowany jest budynek byłego zarządu nadleśnictwa. Tutejsze lasy cenią sobie grzybiarze, którzy z grzybobrania zazwyczaj wracają z pełnymi koszami. Następnie, jadąc prosto, po ok. 2 km docieramy do kapliczki św. Huberta w Czajkowej. Można tu chwilkę wypocząć i odetchnąć świeżym powietrzem. Wracając można jeszcze udać się na stawy rybne znajdujące się w bezpośrednim sąsiedztwie lasu (są one własnością prywatną). W tym celu wyjeżdżając z lasu należy skręcić w prawo. Amatorzy fauny mogą także w tych terenach, zwłaszcza przy rzece Babulówce, wypatrzeć bobry i ich żeremia dochodzące nieraz do ponad dwóch metrów wysokości.

Ciekawi ludzie:

Jan Czaja (1922- 1944) – działacz ruchu oporu, żołnierz AK. Uczestnik akcji dywersyjno-sabotażowej na terenie Ziemi Mieleckiej. Z siostrą Józefą zorganizował ucieczkę dwóch Francuzów z Wehrmachtu, do oddziału partyzanckiego. Został aresztowany 1 kwietnia 1944 r. Torturowany w więzieniu w Mielcu. Zmarł w niewyjaśnionych do końca okolicznościach.

Stanisław Czaja (1925-1998) – urodził się w Padwi Narodowej. Związany z padewską placówką AK. Jako „Leoś” i „Dzięcioł” kolportował prasę podziemną, był łącznikiem i członkiem komórki wywiadu. Po wojnie prowadził gospodarstwo rolne, pracował w padewskim SKR, należał do ZSL. Był radnym Wojewódzkiej Rady Narodowej w Tarnobrzegu, a także gminnych i powiatowych rad narodowych. Przewodniczył radzie Banku Spółdzielczego w Padwi. Utworzył wiejskie koło Światowego Związku Żołnierzy AK. Pochowany na padewskim cmentarzu.

Józefa Czaja ps. „Ziuta” (1920-1944) urodzona w Padwi, Członkini ZHP i PCK. Podczas okupacji należała do AK, była gminną komendantką Wojskowej Służby Kobiet. Pracowała w padewskim Urzędzie Gminy. Z bratem Janem zorganizowała ucieczkę dwóch Francuzów z Wehrmachtu, do oddziału partyzanckiego. Została aresztowana 1 kwietnia 1944 r. Torturowana w więzieniach w Mielcu, Rzeszowie, Tarnowie i Krakowie. Została rozstrzelana w Krakowie, 23 czerwca 1944r.

Maciej Czechura (1828-1897) urodził się w Padwi Narodowej. Był aktywnym działaczem, wójtem Padwi oraz posłem do Sejmu Krajowego Galicyjskiego (1861-1865). Podczas powstania styczniowego służył w oddziale Dionizego Czachowskiego, naczelnika wojennego województwa sandomierskiego. Spoczywa na cmentarzu w Padwi.

Maria i Jan Domagałowie z Zachwiejowa, którzy w 1997 r. otrzymali odznaczenie Kapituły Instytutu pamięci Jad Waszem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata”

ks. Jan Kic (1908-1993) – proboszcz parafii, odnowiciel kościoła parafialnego po zniszczeniach wojennych.

ks. Wojciech Kozdrój (1891-1937) inspirator życia kulturalnego i społecznego w Padwi, założyciel orkiestry dętej.

ks. Kazimierz Krawczyk (1927-2000) przyczynił się do utworzenia parafii w Domacynach.

Franciszek Krempa (1853-1935) – urodził się w Baranowie Sandomierskim. Uczęszczał do szkoły ludowej w Padwi, a następnie do gimnazjum w Tarnowie. Mieszkał w Padwi. Pracował w młynie oraz na roli. Był delegatem powiatu mieleckiego na zjazd założycielski Stronnictwa Ludowego w Rzeszowie. W 1895r. powierzono mu mandat poselski do Sejmu Galicyjskiego we Lwowie. Współdziałał przy tworzeniu gimnazjum w Mielcu, budowie Pomnika Grunwaldzkiego i Domu Ludowego w Padwi. Był jednym z liderów Stronnictwa Ludowego oraz Lewicy i Związku Chłopskiego w PSL na ziemi mieleckiej. Wybrano go na posła parlamentu austriackiego w Wiedniu, Sejmu RP oraz Sejmu Galicyjskiego w kolejnych kadencjach.  Pochowany na cmentarzu w Padwi. Od 2002 r. jest patronem padewskiego gimnazjum.

Ludwika (z Uzarów) Krysiakowa (1912-1944) – urodziła się w Padwi, w rodzinie chłopskiej. Absolwentka Miejskiego Seminarium Nauczycielskiego Żeńskiego w Ropczycach. Należała do Związku Harcerstwa Polskiego. Pracowała w kancelarii więziennej w Łęczycy, następnie przeniesiono ją na warszawski Pawiak. Pracowała w szpitalu więziennym. Włączyła się do działań konspiracyjnych w ramach ZWZ-AK, pod pseudonimem „Myszka”. Pośredniczyła w kontaktach uwięzionych akowców z rodzinami. Przenosiła przesyłki. Jedną z przesyłek była Komunia Święta, którą przemycała do szpitala więziennego. Za odwagę awansowano ją do stopnia ppor. AK, odznaczono ją Krzyżem Virtuti Militari. Pochowana została na warszawskich Powązkach. W 1980 r. w padewskiej świątyni odsłonięto tablicę ku jej pamięci.

Walenty Kobyra – mieszkaniec Zarównia, uczestnik walk spod Monte Cassino. Urodzony w Zarówniu, interesował się muzyką, grał na skrzypcach. W 1939 r. po wybuchu wojny oddelegowany na front, a w 1940 wywieziony na Sybir. Wraz z kilkoma przyjaciółmi dołączył do armii gen. Andersa, z którą walczył przez 2 lata. Został odznaczony pięcioma orderami za waleczność.

Ignacy Łukasiewicz (1822-1882) – konstruktor lampy naftowej. Urodził się w Zadusznikach. Ochrzczony został w padewskim kościele. Rodzina Łukasiewicza dzierżawiła posiadłość dworską w Zadusznikach w latach 1817-1830. Łukasiewicz uczył się w gimnazjum w Rzeszowie. Pracował w aptekach w Łańcucie, Rzeszowie i Lwowie. Działał w organizacjach konspiracyjnych, za co został aresztowany. Studiował na UJ oraz we Wiedniu. W 1852 r. wydestylował naftę z ropy naftowej, a rok później zaprojektował pierwszą lampę naftową. Swój wynalazek wypróbował w szpitalu łyczakowskim we Lwowie. W 1854 r. w Bóbrce założył jedną z pierwszych kopalni ropy naftowej. W 1873 r. otrzymał medale i dyplomy, za wybitne osiągnięcia. Doprowadził do powstania Krajowego Towarzystwa Naftowego. Wspomagał powstańców styczniowych. Pomagał w budowie dróg, szpitali oraz szkół. Zmarł w Charkówce. Spoczywa na cmentarzu w Zręcinie. W kościele padewskim znajduje się tablica upamiętniająca Łukasiewicza.

Kazimierz Popiołek (1956-2012) – wójt Gminy Padew Narodowa w latach 1990-2012, Przewodniczący Rady Powiatu Mieleckiego I kadencji (1998-2002), działacz Polskiego Stronnictwa Ludowego. Za jego kadencji gmina Padew Narodowa została wyposażona w pełną infrastrukturę komunalną, wybudowane zostały nowoczesne obiekty oświatowe wraz z pełnowymiarową halą sportową, wyremontowano i wybudowano nowe budynki wiejskie, a także wiele kilometrów dróg gminnych i chodników.

Jan Różycki (1912-1964) – urodził się w Padwi. Ukończył szkołę podchorążych i został oficerem zbrojmistrzem WP. Uczestniczył w wojnie obronnej w 1939r. W czasie okupacji wraz z bratem, organizował gminny oddział tajnej Organizacji Wojskowej, a później ZWZ-AK. Pod ps. „Orzeł” organizował szkolenia z zakresu posługiwania się bronią, dla członków AK. W 1943 r. został dowódcą oddziału AK w Padwi. Brał udział w wielu akacjach bojowych oraz dywersyjnych. Brał udział w udanej akcji uwolnienia więźniów z mieleckiego więzienia. W 1944 r. jako porucznik wstąpił do II Armii WP. Walczył m. in. pod Budziszynem. Po wojnie został aresztowany, przez komunistów. Po zwolnieniu zamieszkał w Mielcu, gdzie pracował jako kierownik zakładu ślusarskiego. Zmarł w Mielcu, gdzie został pochowany.

Józef Różycki (1917-1943) działacz ruchu oporu, oficer AK.

Władysław Różycki (1919- 1944) działacz ruchu oporu, oficer AK.

Józef Rzeźnik (1914- 1999) dowódca Oddziału Specjalnego BCh.

ks. Wilhelm Skopiński (1848-1930) – proboszcz, budowniczy murowanego kościoła parafialnego.

Jan Stelmach (1912- 1890) – działacz ruchu oporu, żołnierz BCh i AK

Władysław Uzar (1911-1983) – działacz ruchu oporu, oficer AK

Ważne adresy:

* Urząd Gminy Padew Narodowa – sekretariat, tel. 15 8514460, fax. 15 811 9380,

www.padewnarodowa.com.pl, e-mail: gmina@padewnarodowa.com.pl

* Gminny Ośrodek Kultury – 15 811 99 45, www.gokpadew.pl,

* Bank Spółdzielczy (bankomat), tel. 15 8119324,

* Gminna Biblioteka Publiczna, tel. 15 811 9316, www.biblioteka.padew.eu,

* Niepubliczne Przedszkole „Smyki”, tel. 609594400,

* Niepubliczne Przedszkole „Promyczek”, tel. 15 8119006,

* Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej, tel. 15 8119329,

* Ochotnicza Straż Pożarna, tel. 15 8119398,

* Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej, tel. 15 811 9314,

* Parafia Rzymsko-Katolicka, tel. 15 8119289, www.sankturaiumpadew.pl

* Poczta Polska, tel. 15 8119140,

* Publiczna Szkoła Podstawowa (Zielona), tel. 15 811 9381,

* Publiczna Szkoła Podstawowa (nowa), tel. 15 8119948,

Baza noclegowa i gastronomia:

* Dom Weselny „Tropikana” Stanisław Jamrozy, Padew Narodowa, ul. Ks. Jana Kica 7, tel. 15 811 94 09,

* „Kwiatowy Raj” Domki Wypoczynkowe Mieczysław Kuśnierz, Zachwiejów 13, tel. 15 811 94 51,

* Pizzeria Marco, Padew Narodowa, Rynek 14, tel. 730 843 636